شاعر و فرشته ای با هم دوست شدند .
فرشته پری به شاعر داد
و شاعر ، شعری به فرشته .
شاعر پر فرشته را لای دفتر شعرش
گذاشت و شعرهایش بوی آسمان گرفت .
فرشته شعر شاعر را
زمزمه کرد و دهانش مزه ی عشق گرفت .
خدا گفت: دیگر تمام شد
دیگر زندگی برای هردویتان مشکل شد .
زیرا شاعری که بوی
آسمان را بشنود زمین برایش کوچک است و
فرشته ای که مزه ی
عشق را بچشد آسمان برایش کوچک ...
[